Вобраз Тараса ў паэме «Тарас на Парнасе» не аднабаковы. Памылкова думаць, што невя-домы нам аўтар хацеў паказаць толькі нейкага канкрэтнага чалавека і не болей. Хоць у пачат-ку паэмы, калі мы толькі знаёмімся з Тарасам, узнікае менавіта такая думка. Аўтар вельмі па-драбязна апісаў, што гэта за чалавек, дзе ён жыў, чым займаўся, як адносіўся да сваёй службы і як адносіліся да яго: Штпо ж, чалавек ён быў рахманы, Гарэлкі ў губы ён не браў, Запгое ў ласцы быў у пана — Яго пан дужа шанаваў. ТТТырыня і разнапланавасць вобразу Тараса ста-новіцца зразумелай трохі пазней, калі герой апы-нуўся ля гары, што вяла на Парнас, і стаў свед-кам таго, як падымаліся туды розныя Ігісьмеюгікі. Няма сумнення, што перадавых дэмакратьганых пісьменнікаў Тарас паважае, называе іх «чаты-ры добрых малайцы»: ...Сам Пушкін, Лермантаў, Жукоўскі I Гогаль шпарка каля нас Прайшлі, як павы,, на Парнас. I наадварот, пра пісьменнікаў-кансерватараўі аўтар гаворыць з насмешкай і неадабрэннем:[ яны лезлі, крычалі, штурхаліся. Праз адносіны Тараса да розных колаў Ігісьмен-1 нікаў аўтар ха